Skip to main content

Rieks Vlietstra

Het boek "Het huus op de Wieke" geeft een goed beeld van de oorlog in Hollandscheveld

Ja, dat wordt nogal eens gezegd. Rieks Vlietstra zette zijn herinneringen op papier en liet deze bewerken door een derde. Het is heel waardevol dat iemand zijn eigen herinneringen op papier heeft gezet, maar dat maakt nog geen geschiedschrijving. Het boek is een waardevol egodocument, een tekst waarin iemand weergeeft hoe hij een tijd heeft beleefd. Maar om aan te geven hoe onvolledig en omstreden de tekst is, hoeven we alleen maar dicht bij huis te blijven. In het boek staat de overval centraal, die gedaan werd op de woning van de Vlietstra’s. Rieks Vlietstra had de tekst niet laten lezen door zijn broers en zussen.

Omdat die broers en zussen zich niet herkenden in het boek, heeft een broer een nieuw boekje geschreven, met zijn eigen versie van de gebeurtenissen! De onderduikers waar het om ging waren ook niet gehoord. Die hebben zelf ook een boekje geschreven, met hun verhaal erin! Kortom, laten we het boekje gewoon waarderen om wat het is: een egodocument. Een eigen visie van één persoon op een moeilijke tijd. Maar als het boekje al niet eens een goed historisch beeld kan geven van wat er daar ‘op de wieke’ gebeurde, praten we al helemaal niet meer over het beeld van de rest van Hollandscheveld in de oorlog. Er zijn andere boekjes die daar meer over zeggen. Het boek ‘Het huus op de wieke’ is in zekere zin ook een gemiste kans. Was het geen idee geweest om de familie en de onderduikers te interviewen, en hun gezamenlijke beeld van de gebeurtenissen in het boekje op te nemen? Dat had het boekje meer kunnen maken dan een egodocument.

©Albert Metselaar